محرم آمد؛ اما فرق محرم امسال آن بود که با خود خاطره¬ای به همراه داشت. زخمی سر باز که همچنان از آن خون می¬چکد. محرم امسال با خود خاطره¬ی عاشورای 88 را به همراه داشت؛ روزی که یک ملت به تبعیت از آنچه که سال¬ها درباره¬ی نهضت عاشورا شنیده بودند، پا به میدان گذاشتند و حق مسلم خود را فریاد زدند؛ آزادی. اما آنان که داعیه¬ی حکومت علوی و پرچمداری نهضت حسینی دارند، پاسخی یزیدی به جمعیت عزادار دادند. چه شد بعد از 30 سال انقلابی که با نام اسلام شکل گرفت، با انبوه مردمی که با شعار «ما جنبش سبزیم و علمدار حسینیم...» به خیابان آمده بودند، با باتوم و گاز اشک¬آور و سنگ و گلوله برخورد می¬شود؟ کدام آموزه¬ی دینی، اقتدارگرایان را به پرت کردن مردم از بالای پل مجاز کرد؟ اقتدارگرایان، زیر گرفتن مردم با ماشین¬های جنگی نیروی انتظامی را از نهضت حسین فرا گرفته¬اند؟!!!
محرم آمد؛ اما فرق محرم امسال آن بود که با خود خاطره¬ای به همراه داشت. زخمی سر باز که همچنان از آن خون می¬چکد. محرم امسال با خود خاطره¬ی عاشورای 88 را به همراه داشت؛ روزی که یک ملت به تبعیت از آنچه که سال¬ها درباره¬ی نهضت عاشورا شنیده بودند، پا به میدان گذاشتند و حق مسلم خود را فریاد زدند؛ آزادی. اما آنان که داعیه¬ی حکومت علوی و پرچمداری نهضت حسینی دارند، پاسخی یزیدی به جمعیت عزادار دادند. چه شد بعد از 30 سال انقلابی که با نام اسلام شکل گرفت، با انبوه مردمی که با شعار «ما جنبش سبزیم و علمدار حسینیم...» به خیابان آمده بودند، با باتوم و گاز اشک¬آور و سنگ و گلوله برخورد می¬شود؟ کدام آموزه¬ی دینی، اقتدارگرایان را به پرت کردن مردم از بالای پل مجاز کرد؟ اقتدارگرایان، زیر گرفتن مردم با ماشین¬های جنگی نیروی انتظامی را از نهضت حسین فرا گرفته¬اند؟!!!
محرم آمد؛ اما فرق محرم امسال آن بود که با خود خاطره¬ای به همراه داشت. زخمی سر باز که همچنان از آن خون می¬چکد. محرم امسال با خود خاطره¬ی عاشورای 88 را به همراه داشت؛ روزی که یک ملت به تبعیت از آنچه که سال¬ها درباره¬ی نهضت عاشورا شنیده بودند، پا به میدان گذاشتند و حق مسلم خود را فریاد زدند؛ آزادی. اما آنان که داعیه¬ی حکومت علوی و پرچمداری نهضت حسینی دارند، پاسخی یزیدی به جمعیت عزادار دادند. چه شد بعد از 30 سال انقلابی که با نام اسلام شکل گرفت، با انبوه مردمی که با شعار «ما جنبش سبزیم و علمدار حسینیم...» به خیابان آمده بودند، با باتوم و گاز اشک¬آور و سنگ و گلوله برخورد می¬شود؟ کدام آموزه¬ی دینی، اقتدارگرایان را به پرت کردن مردم از بالای پل مجاز کرد؟ اقتدارگرایان، زیر گرفتن مردم با ماشین¬های جنگی نیروی انتظامی را از نهضت حسین فرا گرفته¬اند؟!!!
محرم امسال فقط خاطره¬ی عاشورای 88 را برای ما زنده نکرد؛ هشت دی 1388 و یورش وحشیانه¬ی نیروهای بسیج و لباس¬شخصی به دانشگاه ما به همراه محرم زنده می¬شود؛ وقتی دانشجویان سبز علم و صنعت در اعتراض به کشتار وحشیانه هموطنان خود در روز عاشورا و با درخواست آزادی کامران آسا (برادر شهید کیانوش آسا، دانشجوی نخبه دانشگاه علم و صنعت) از زندان، در محوطه دانشگاه گرد هم آمده بودند. دانشگاه علم و صنعت همان¬گونه مورد هجوم قرار گرفت که حسینیه جماران در تهران، دانشگاه رازی کرمانشاه، مسجد قبا و بیت آیت‌الله دستغیب در شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، بیت آیت¬الله منتظری در قم، بیت و دفاتر آیت‌الله صانعی و ... مورد هجوم قرار گرفتند. جای شگفتی نیست که الگوی حمله به نهادهای منتقد، یکسان است؛ گویی شعبان بی¬مخ¬ها دوباره زنده شده¬اند و فقط صورت و پوشش خود را تغییر داده¬اند. بسیجیانی که با چوب و چماق و چاقو و با شعار »حیدر حیدر ...« و »ماشاا... حزب¬ا... ایول¬ا... حزب¬ا...« به جان همدانشگاهی¬های خود افتاده بودند. نیروهای لباس شخصی که تحت حمایت نیروی انتظامی در اطراف دانشگاه مستقر شده بودند، با گشودن درهای دانشگاه و تحت حمایت نیروهای حراست، وارد دانشگاه شدند و بار دیگر دانشگاه مورد هجوم چکمه¬پوشان و ایادی قدرت له شد. بسیاری از دانشجویان، بر اثر اصابت سنگ و چماق مجروح شدند؛ اما نیروهای بسیج حتی با دیدن سر و صورت خونین همدانشگاهی¬های خود، حاضر نشدند آنها را رها کنند. در این میان مردم آزادیخواهی که بیرون دانشگاه به همراهی با دانشجویان شعار می¬دادند، با هجوم وحشیانه نیروی انتظامی مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفتند. بسیاری از دوستانمان در داخل و بسیاری بعد از خروج از دانشگاه توسط نیروهای انتظامی و لباس¬شخصی بازداشت شدند و به پایگاه¬های بسیج اطراف و یا اداره حراست دانشگاه انتقال یافتند و توسط نیروهای بسیج و حراست مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. بسیاری از دانشجویان دانشگاه که در راهپیمایی روز عاشورا و نیز هشتم دی ماه بازداشت شدند هفته¬ها در زندان حبس بودند. گفتنی است که این جو تهاجمی تا چند روز بعد هم ادامه یافت و دانشگاه علم و صنعت با حضور انبوهی از نیروهای اطلاعات و نظامی¬های لباس¬شخصی، از حالت آکادمیک خارج و به حالت پادگان درآمده بود. در این روزها ماموران اطلاعات و بسیج در داخل دانشگاه و جلوی در ورودی دانشکده¬ها، گشت¬زنان و با به کار بردن الفاظ تحریک¬کننده، سعی داشتند دانشجویان را به واکنش وادارند؛ که خوشبختانه موفق به این کار نشدند. اما با این حال همچنان به بازداشت دانشجویان در داخل دانشگاه و انتقال آنها به پایگاه¬های بسیج اطراف و یا اداره حراست و ضرب و شتم آنها ادامه می¬دادند.
اینک یک سال از حوادث خونین عاشورا و حمله به دانشگاه علم و صنعت می¬گذرد. شکی نیست که بسیج و حراست، انتقام یک سال اعتراض و انتقاد دانشجویان در نشریات و راهپیمایی¬های پی در پی روزهای سه¬شنبه در اعتراض به کشتارها و اعدام¬ها، بزرگداشت آیت¬الله منتظری، بزرگداشت مقام کیانوش آسا و ... را با حمله وحشیانه به منتقدین پاسخ دادند. علی¬رغم پیگیری¬ها و درخواست محاکمه¬ی آمران و عاملان یورش، رییس انتصابی دانشگاه، دکتر جبل عاملی، هیچگاه پاسخی ارایه نکرده است و حتی در مواردی به کل منکر این حادثه شده¬اند. جالب آنکه باز هم جای شاکی و متهم تغییر کرد! و دانشجویانی که مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و نسبت به عملکرد نیروهای بسیجی و حراستی و انتظامی شکایت داشتند، با شدیدترین احکام انضباطی و محرومیت از تحصیل روبرو شدند. در اعتراض به این هجوم وحشیانه و شکستن حرمت دانشگاه، در ۲۰ دی ماه 1388، ۵۶ تن از اساتید دانشگاه علم و صنعت نیز با نوشتن نامه¬ای سرگشاده خطاب به دکتر جبل عاملی، نسبت به صدور احکام سنگین انضباطی و همچنین احضارهای گسترده دانشجویان به کمیته انضباطی و نیز ورود غیرقانونی "افراد غیر دانشگاهی" به دانشگاه و ضرب و شتم دانشجویان، اعتراض کردند. که متاسفانه اقتدارگرایان در پاسخ این نامه، حکم به اخراج دو تن از اساتید دانشگاه دادند.
ما دانشجویان دانشگاه علم و صنعت، همچون یک سال گذشته، کشتار عزاداران در روز عاشورای سال 1388 را محکوم می¬کنیم و همچون آحاد ملت، خواستار معرفی، محاکمه و مجازات آمران و عاملان آن جنایت¬ها هستیم. ما دانشجویان دانشگاه علم و صنعت در اعتراض به این جنایات و همچنین در اعتراض به عدم رسیدگی رییس انتصابی دانشگاه به فاجعه¬ی یورش نیروهای امنیتی به دانشگاه علم و صنعت و در اعتراض به مسامحه¬ی نیروهای حراستی و انتظامی در مقابله با حمله¬ی نیروهای بسیجی و لباس¬شخصی و برای تاکید بر زندگی و پویایی جنبش دانشجویی، در روز هفتم دی ماه 1389، به یاد سه¬شنبه¬های دانشگاه علم و صنعت و همزمان با فرا رسیدن سالروز یورش چکمه¬پوشان به ساحت دانشگاه، راس ساعت 30/12 ظهر در سلف¬های دانشگاه جمع می¬شویم و در جای خود می¬ایستیم و دقایقی را به احترام شهدای عاشورای ، سکوت می¬کنیم. ما دانشجویان دانشگاه علم و صنعت، هیچگاه خاطره¬ی 8 دی 88 را از ذهنمان دور نخواهیم کرد و اسامی و مشخصات آنها که با سنگ و چماق و چاقو به دانشجویان یورش بردند، اعم از نیروهای بسیجی و حراستی، از یادها نخواهیم برد و به آنها هشدار می¬دهیم «خشم فروخورده‌ی مردم آگاه و مظلوم، بسیار خطرناک‌تر از فریادهای تظلم‌خواهی آنها خواهد بود.»
دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران
دی ماه 1389
محرم امسال فقط خاطره¬ی عاشورای 88 را برای ما زنده نکرد؛ هشت دی 1388 و یورش وحشیانه¬ی نیروهای بسیج و لباس¬شخصی به دانشگاه ما به همراه محرم زنده می¬شود؛ وقتی دانشجویان سبز علم و صنعت در اعتراض به کشتار وحشیانه هموطنان خود در روز عاشورا و با درخواست آزادی کامران آسا (برادر شهید کیانوش آسا، دانشجوی نخبه دانشگاه علم و صنعت) از زندان، در محوطه دانشگاه گرد هم آمده بودند. دانشگاه علم و صنعت همان¬گونه مورد هجوم قرار گرفت که حسینیه جماران در تهران، دانشگاه رازی کرمانشاه، مسجد قبا و بیت آیت‌الله دستغیب در شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، بیت آیت¬الله منتظری در قم، بیت و دفاتر آیت‌الله صانعی و ... مورد هجوم قرار گرفتند. جای شگفتی نیست که الگوی حمله به نهادهای منتقد، یکسان است؛ گویی شعبان بی¬مخ¬ها دوباره زنده شده¬اند و فقط صورت و پوشش خود را تغییر داده¬اند. بسیجیانی که با چوب و چماق و چاقو و با شعار »حیدر حیدر ...« و »ماشاا... حزب¬ا... ایول¬ا... حزب¬ا...« به جان همدانشگاهی¬های خود افتاده بودند. نیروهای لباس شخصی که تحت حمایت نیروی انتظامی در اطراف دانشگاه مستقر شده بودند، با گشودن درهای دانشگاه و تحت حمایت نیروهای حراست، وارد دانشگاه شدند و بار دیگر دانشگاه مورد هجوم چکمه¬پوشان و ایادی قدرت له شد. بسیاری از دانشجویان، بر اثر اصابت سنگ و چماق مجروح شدند؛ اما نیروهای بسیج حتی با دیدن سر و صورت خونین همدانشگاهی¬های خود، حاضر نشدند آنها را رها کنند. در این میان مردم آزادیخواهی که بیرون دانشگاه به همراهی با دانشجویان شعار می¬دادند، با هجوم وحشیانه نیروی انتظامی مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفتند. بسیاری از دوستانمان در داخل و بسیاری بعد از خروج از دانشگاه توسط نیروهای انتظامی و لباس¬شخصی بازداشت شدند و به پایگاه¬های بسیج اطراف و یا اداره حراست دانشگاه انتقال یافتند و توسط نیروهای بسیج و حراست مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. بسیاری از دانشجویان دانشگاه که در راهپیمایی روز عاشورا و نیز هشتم دی ماه بازداشت شدند هفته¬ها در زندان حبس بودند. گفتنی است که این جو تهاجمی تا چند روز بعد هم ادامه یافت و دانشگاه علم و صنعت با حضور انبوهی از نیروهای اطلاعات و نظامی¬های لباس¬شخصی، از حالت آکادمیک خارج و به حالت پادگان درآمده بود. در این روزها ماموران اطلاعات و بسیج در داخل دانشگاه و جلوی در ورودی دانشکده¬ها، گشت¬زنان و با به کار بردن الفاظ تحریک¬کننده، سعی داشتند دانشجویان را به واکنش وادارند؛ که خوشبختانه موفق به این کار نشدند. اما با این حال همچنان به بازداشت دانشجویان در داخل دانشگاه و انتقال آنها به پایگاه¬های بسیج اطراف و یا اداره حراست و ضرب و شتم آنها ادامه می¬دادند.
اینک یک سال از حوادث خونین عاشورا و حمله به دانشگاه علم و صنعت می¬گذرد. شکی نیست که بسیج و حراست، انتقام یک سال اعتراض و انتقاد دانشجویان در نشریات و راهپیمایی¬های پی در پی روزهای سه¬شنبه در اعتراض به کشتارها و اعدام¬ها، بزرگداشت آیت¬الله منتظری، بزرگداشت مقام کیانوش آسا و ... را با حمله وحشیانه به منتقدین پاسخ دادند. علی¬رغم پیگیری¬ها و درخواست محاکمه¬ی آمران و عاملان یورش، رییس انتصابی دانشگاه، دکتر جبل عاملی، هیچگاه پاسخی ارایه نکرده است و حتی در مواردی به کل منکر این حادثه شده¬اند. جالب آنکه باز هم جای شاکی و متهم تغییر کرد! و دانشجویانی که مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و نسبت به عملکرد نیروهای بسیجی و حراستی و انتظامی شکایت داشتند، با شدیدترین احکام انضباطی و محرومیت از تحصیل روبرو شدند. در اعتراض به این هجوم وحشیانه و شکستن حرمت دانشگاه، در ۲۰ دی ماه 1388، ۵۶ تن از اساتید دانشگاه علم و صنعت نیز با نوشتن نامه¬ای سرگشاده خطاب به دکتر جبل عاملی، نسبت به صدور احکام سنگین انضباطی و همچنین احضارهای گسترده دانشجویان به کمیته انضباطی و نیز ورود غیرقانونی "افراد غیر دانشگاهی" به دانشگاه و ضرب و شتم دانشجویان، اعتراض کردند. که متاسفانه اقتدارگرایان در پاسخ این نامه، حکم به اخراج دو تن از اساتید دانشگاه دادند.
ما دانشجویان دانشگاه علم و صنعت، همچون یک سال گذشته، کشتار عزاداران در روز عاشورای سال 1388 را محکوم می¬کنیم و همچون آحاد ملت، خواستار معرفی، محاکمه و مجازات آمران و عاملان آن جنایت¬ها هستیم. ما دانشجویان دانشگاه علم و صنعت در اعتراض به این جنایات و همچنین در اعتراض به عدم رسیدگی رییس انتصابی دانشگاه به فاجعه¬ی یورش نیروهای امنیتی به دانشگاه علم و صنعت و در اعتراض به مسامحه¬ی نیروهای حراستی و انتظامی در مقابله با حمله¬ی نیروهای بسیجی و لباس¬شخصی و برای تاکید بر زندگی و پویایی جنبش دانشجویی، در روز هفتم دی ماه 1389، به یاد سه¬شنبه¬های دانشگاه علم و صنعت و همزمان با فرا رسیدن سالروز یورش چکمه¬پوشان به ساحت دانشگاه، راس ساعت 30/12 ظهر در سلف¬های دانشگاه جمع می¬شویم و در جای خود می¬ایستیم و دقایقی را به احترام شهدای عاشورای ، سکوت می¬کنیم. ما دانشجویان دانشگاه علم و صنعت، هیچگاه خاطره¬ی 8 دی 88 را از ذهنمان دور نخواهیم کرد و اسامی و مشخصات آنها که با سنگ و چماق و چاقو به دانشجویان یورش بردند، اعم از نیروهای بسیجی و حراستی، از یادها نخواهیم برد و به آنها هشدار می¬دهیم «خشم فروخورده‌ی مردم آگاه و مظلوم، بسیار خطرناک‌تر از فریادهای تظلم‌خواهی آنها خواهد بود.»
دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران
دی ماه 1389
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر